Serbidora*

Samantalang tumitikatik
ang pitlag ng aming mga atay,
nilalasing mo naman ang iyong sarili
sa antok at pagod.
Nakatingala sa mga agiw
na nakakumot sa mga lumang kagamitang
palamuti sa iyong munting kulungan.
Araw-tanghali-gabi,
ang mga bitukang kumakalam
mga pusong nasakal nasasakal sinakal
mga tagumpay ng sandali
mga libog na nanggagalaiti,
ang hiwaga sa iyong bilugang mga mata.
Nilalango mo ang iyong sarili
sa mga usok at upos
ng nilalagot na sigarilyo
sa mga musikang naglilipat dibdib
sa mga tadhanang
ang mga lilisan sa iyong kulungan
ay maaaring manakawan
mapatay
mapagnasaan
masagasaan
mabendisyunan ng dasal
kinabukasan.


Ikaw, ang anghel sa mga sandali
ng paglimot at tagumpay.
Ikaw, na nag-aabot ng malanding
kurba ng ginintuang pait.
Ikaw, ang gabay sa umiikot
nanlalabong mga sandali.


Salamat sa iyong ngiti.
Ang iyong alaala
ang magpapatunay
na may gabay na hatid
ang bawat karaniwang hininga
sa buhay ng bawat isa.




*kay Ate Serbidora, na abalang nagsilbi sa amin, duon sa Fifties
sa PUP Sta. Mesa.