Kuwento

kung paanong nag-aalaala
ang isang ina
sa anak na 'di yata makauuwi
dahil sa kung anong milagrong niyayari
aywan ko,
hindi ako makapagbibigay ng saloobin
       hindi ako itinakdang arugain ang daigdig

pero heto,
kung paanong lumuha't magdugo
ang puso ng isang binatilyo
nang malamang hindi siya gusto
ng sinusuyo
kung paano niyang binalak
tumungga ng lason
o maglaslas ng pulso
magwala, magbigti
o magbaril sa ulo
siguro, siguro
diyan lamang ako makapagkukuwento

'pagka't sa pagkakataong ito
na itinutumba natin
mga nasaid na bote ng mutso
dito sa liblib na saklot ng ingay at usok
ng himas, haplos, ligalig at pusok
                                        'di man ako sigurado
                                        sa iniluluwal nitong dilang lango
nararamdaman ko
                           may isang ina
na 'di mapagkatulog
sa pag-aalaala
sa isang binatilyo.

Santisima

Sakay ng dyip
isang matandang babaeng yakap
ang imahen
ni Santa Mariang Ina ng Diyos.
Pikit-matang nagdadasal.
Nakalingkis
sa kanyang kamao, isang puting rosaryo.

Pasakay sa dyip
isang dalagang estudyante.
Nagmamadali--
manapa'y mahuhuli
na sa klase.
Puting uniporme,
pagnanars ang karera
ng dalaga.

Naapakan ng dalaga
ang paa ng matanda
"Ay! Putangina!" bulalas ng matanda.
"Sorry po." tugon ng dalaga.
"Punyeta! Mag-ingat ka!" balik ng matanda.




Nakaabot sa kaniyang klase ang dalaga.
Naholdap sa Quiapo ang matanda.

Isa Pang Tula Ng Pangungulila

singlungkot ng ulan
nang ganap na lumisan ka
ang mga patak ng luhang lumandas
sa pisngi
na nilamog ng bagabag

nagkatotoo ang hula

maiiwan nga akong nag-iisa
kapiling lamang ay iyong mga gunita

magkikita pa ba tayo
kung mamarapatin ng mundo?

Memoriam

i.
Hindi ipinagluluksa
ng buong mundo
ang kamatayan ng isang karaniwang tao.

ii.
Ordinaryo lamang sa nakararami
ang kamatayan ng isang Sally
Ordinario-Villanueva--
literal na inagawan ng hininga,
umasa sa mailap na himala.

Walang pinagkasunduang kredo
ang nagligtas, wala kahit pagmamakaawa
ng pinakamatataas,
ang nagpahinto
sa mga naglason-na-minuto ni Ramon Credo.

Mas nagluluksa ang nakararami
sa kamatayan ng alamat
ng matandang Elizabeth Taylor
kaysa buhay
ng mas batang Elizabeth Batain--
Pilipinang uuwi sa sariling bansa,
nakasilid sa palotsinang kabaong.

iii.
Hindi nga iiyak ang buong mundo
sa kamatayan ng isang karaniwang tao.
Hindi tuloy matitiyak ng buong mundo
na karaniwang mga tao ang huhubog ng paraiso.