Pag-uwi

para akong di matigil na manok
na tutuka-tuka sa iyong pisngi,
hindi ka nagagalit at ika mo,
kung papabayaran mo ang lahat kong
halik, marahil yumaman ka na.
halik lang 'uli, muli't muli, ang
isasagot ko. hindi ka na magsasalita.

minsan, tinatapik mo ang mga yakap
ko, minsang napapalo, minsang
nasusuntok. kung nasasaktan ba ako,
huwag kang mag-alaala, ang pagkawalay
mo ang palo, suntok at dagok na
papatay sa akin, nguni, mariin mo rin
namang isinasambit, na ano't anuman
mananatili tayo, sa isa't isa. hindi na ako
magsasalita.

kagabi, parang palaso ang mga titig mo
na nakatutok sa aking dibdib, tagos sa puso.
matatakot ba akong mawalan ng hininga
sa matalim mong mga mata? igaganti ko, alam
mo, ang yakap at halik, na walang palya
mo ring tinatapik-tapik at tinutukso-tukso.
hindi na ako gaganti, hindi ako magsasalita.

hindi na tayo magsasalita.

Hindi Universal Studio Ang Kamaynilaan O Kung Bakit Ka Nata-trapik Dahil Sa Lintik Na Shooting Ng Bourne Legacy

unang-una, pagmumukhaing lulong ka
sa mapuputing mukha ng mga banyaga
at wala kang palag kundi humanga
sa six-pack abs ni Jeremy Renner
at sa malalanding kurbada ni Rachel Weisz
matutuwa ka, at mangangarap maka-ekstra
sa great production ng latest installment
ng Bourne series na sinulat ni Robert Ludlum
babayaran ka ng limandaan, magalak kang
maiinterbyu ng GMA at ABS-CBN, ipamamalita
mo na swerte ka at napili at masaya ka
dahil narito ang mga artistang kumikislap
ang ngipin at maaliwalas ang ngiti, masaya ka
dahil ibabandera sa mundo ang dakila mong
bayan, ipagmamalaki mo, iba talaga ang Pinas
sasabihin mong mababait ang mga banyaga,
at masarap daw, sabi nila, ang klima ng Maynila
mababaliw ka sa kahihiyaw kapag nginitian ka ni Renner
maglalaway ka at mababalian ng leeg kakasipat
sa dibdib at hita ni Weisz, hindi mo hahanapin si
Matt Damon, wala kang tanong kung bakit
wala na siya at ang mahalaga, kasama ka sa
pelikula, hindi mo papansinin na inip at inis na
ang magdedeliver ng gulay sa Balintawak at Divisoria
dahil bwakana ang trapik sa Pasay, hindi ka mag-aalala
sa mga estudyanteng na-late sa klase dahil
isinara ang halos lahat ng kalye sa Marikina,
hindi ka matatakot na gumuho ang Jones Bridge sa Maynila,
okay lang ang crowded mood sa Ermita, kahit mabilasa,
walang problema kung malunod ang mga isda sa mga banyera
ng Navotas Fishport. at matutuwa ka sa MMDA dahil,
for the first time, talagang asikasong-asikaso ang daloy
ng tapiko, with coordination kay direct Tony Gilroy.
panatag ka lamang na hahanga
sa mga state-of-the-art nilang gamit pampelikula,
sa mga naglalakihang van, sa mga death-defying stunts
sa lahat-lahat, sa ngalan ng Bourne Legacy, wala kang
angal. kung bakit trapik sa Kamaynilaan, sisihin mo
ang mga saydgar boys at walang-disiplinang jeepney
drivers, huwag sisisihin ang shooting, minsan lang maganito
ang Pinas. at talaga namang trapik sa Pilipinas, ika mo nga,
trapik din ang buhay mo at sanay ka nang ma-istak
sa buhol-buhol mong hininga. wala kang amor sa Impitsment
sa senado. wala kamong pagbabago,
maupo na lamang at sumabay sa uso. tinanong kita, kung
balak mo bang panuorin ang pelikula sa sine
sumagot kang "Putang'na, wala na nga akong makain
inunuod ko pa ng sine? Teka, anong ibig sabihin ng
Bourne Legacy?"

Banal Na Aso

sa kanto ng Juan Luna at Chacon
umaambon
isang aso
ginintuang balahibo
ang nakahandusay
patay.
kailangan ko bang malungkot?
nakabalatay
sa kaniyang pangil ang dugo.
sa dila
nawalay na ang bangis at angas.
maputik ang huli niyang hantungan
maalingasaw ang katabing kanal.
kailangan ko nga bang malungkot?
noong isang gabi
isang aso ang muntik nang ngasabin
ang aking binti
gayong naglalakad lamang ako
nang buong pitagan.
kahol laban sa takot
nakipagtitigan ako.
marahil nalaman niyang nagnakaw
ako ng libro.
kung itong asong ito
sa kanto ng Juan Luna at Chacon
ang asong pumalis ng aliwalas
sa mapitagan kong gabi
kailangan ko bang magalak?
may kaluluwa nga ba ang asong ito?
kung mamaya
mamatay ako
isa ba siya sa mga sasalubong sa akin?
sa pintuan ng langit
sa tarangkahan ng impiyerno
sa shangrila
sa nirvana
sa moksha
sa tulay ng chinvat
sa hades
sa samsara
sa bardo.
marahil oo
o baka hindi.
aywan.
pero kailangan ko bang malungkot?
aalayan ko ba siya ng awa?
maramdaman kaya niya
ang damdamin ko?
nasaan ang kaniyang kaluluwa?
mauunawa
kaya niya
na dati
pitong taon ako
habang sinusunog ang kaniyang kalahi
tustado
binalatan
ginayat
inadobo
ngiting aso akong
nagalak
at bumusal
ng "Masarap pa'lang aso, Manong!"
kailangan ko bang malungkot?
sabihin mo
kailangan ba?