Oan

'An,

Huwag mong ipagtataka
na itong nakatatanda mong kuya
na naliligaw yata ng karera
ay inalayan ka ng tula
imbes na keyk at pang-handa.
Kapatid, butas ang aking bulsa
at purong akala
ang kalansing ng barya
sa aking pitaka.

Wala akong kung anuman maliban sa talinhaga,
na minsan nariyan, minsan wala.
Kaya't ito muna:
isang tulang paalaala.

Sabi-sabi, maldita ka.
Suplada atbp.
Ay! hindi sa nilalaglag kita,
oo, totoo ang kanilang hinala.
Ngunit huwag, huwag kang magagalit,
suplada ma'y di ka naman pangit.
Maldita man ay di ka mapanlait.
Likas sa babae ang ganyang ugali;
ang payo ko lamang, huwag kang maglalandi.
Lumalapit ang mga lalaki,
nang kusa at di mapapakali.
At ikaw pa rin ang pipili:
sukatin mo ang iyong sarili.

Unica hija ka man, hindi ka namin ipipiit
sa kumbento ng paghihigpit.
Ano pa't inilaban ng kasaysayan
ang saysay ng kababaihan
kung patuloy ang pagsakal
sa leeg ninyo't katwiran?

Ay! Maria Joan,
alamin mo ang iyong kakayahan,
ang lahat mong karapatan
at gusto mong patunguhan.
Ang mundong ito'y batbat ng kahungkagan
at 'ika nga ni E.R. Mabanglo,
ang maging babae sa kasalukuya'y
pamumuhay sa digmaan.

Naniniktik ang oras, imortal ang panahon.
Ang noon at ngayon ay magkataling-puson.
Halikan mo ang lupa, ingatan ang kapwa,
hindi karuwagan ang manindigan sa tama.

At huwag palaging sa mga tala nakamata,
alam mong usung-uso ngayon ang pagkakadapa.

Wala na akong gusto pang ipaalaala
kung edukasyon ang sunod na eksena.
Nasabi na ang lahat, marami nang pruweba
pero tandaan mo ring higit ang karanasan sa teorya.

Wala tayong pamana maliban sa kaalaman at pamilya.
Tayo at tayong magkakapatid lamang
din ang magpapatuloy ng ating pelikula.

Kaarawang maligaya!
Ilang taon ka na nga?
A, basta alam kong dalaga ka na:
may sarliling lakad na ang mga paa,
may sariling sipat ang mga mata,
may sariling gutom, nais at unawa.

Basta, basta, basta,
makinig ka kay Nanay at Tatay,
kahit minsan nakakasawa na.
Maniwala ka,
tama at tama rin sila.

Nangungulit,
Kuya Mong Nagmamakata