Minsan mo na rin akong inaway
dahil sa pansit.
Nakuha mo pa nga ang mangurot,
magalit, magsungit
dahil lamang sa puntong
ang gusto mo'y di ko hilig.
"Hindi ko hilig 'yan,"
minsan kong nasambit.
Naburyo ka at kunot-noong
tumitig sa akin.
Alam kong iyon talaga
ang hilig mo: manipis na hibla ng bihon,
ginisa at sinahugan ng carrot at repolyo.
Ako naman, hindi ako mahilig sa pansit.
Ispageti ang talagang hanap ng aking
panlasa,
sa tuwinang kakain tayo
sa iisang mesa. Magkasalo.
Ngunit
natutuhan kong umakma
sa iyong dila. Tinuruan ako
ng mga tampo mo.
Ngayon,
wala ka na.
Wala na ang mahilig sa pansit,
wala na ang sa aki'y nagagalit.
Kung alam mo lamang,
hilig ko na rin
ang hilig ng iyong
dila.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento