Minsan

Minsan pinangarap kong maging bakal.
Para maging punglo
na tutugis at lalangoy
sa utak at dibdib
ng mga ganid at demonyo.
Minsan.
Ang minsan ko'y segu-segundong umiiral.
Minsan
na segu-segundong bumubukal.

May Ngitngit Sa Kubol*

Duon sa kubol nakasalampak kami
sa sahig na sinapinan ng banig
nakasalamapak kami walang upuan
o bangkito
nag-aaral nakikinig nakikibahagi
nakasalampak kami aywan lamang sila
duon sa palasyong katapat namin
silang alpombra ang sahig
sopa na inangkat sa malayong lupain
malamig na silid masarap na buhay
ng pagsasamantala't panggagago
kami sa kubol nakasalampak
nakikinig sa mga tinig
ng mga dakilang manggagawa
nakasalampak sa loob ng kubol
kubol na buholbuhol ang kawad
ng koryente
kubol na tagpitagping tarpolina
ang panghawan sa tinik ng hangin
kubol na isang buwan nang nakatindig
kubol na hindi padadaig
duon kami nakikinig
sila sa palasyo malamig
malamig na bangkay na minanhid
ng ganid na pamumuhay
malamig na bangkay na minanhid
ng ganid na pamumuhay
malamig na bangkay na minanhid
ng ganid na pamumuhay
kami sa mga susunod na araw
'di mananatiling nakasalampak
tatayo maglalakad magmamartsa
tangan ang mga sulo
tapos na kaming makinig
makikiniig na kami sa mga lansangan
naghuhumindig na bulto ng pag-uusig
sa kanila sila sa palasyong malamig
sila ang sasalampak, babagsak
sa kanilang alpombrang sahig
malamig na bangkay
sa palasyong aangkinin
ng mga nasa kubol.


*Tulang alay sa ABS-CBN IJM Workers Union.
Kayo ang "tunay" na Patrol ng Pilipino.
Salamat sa liwanag niyo, at sa bisa ng dakilang Unyonismo.

Tuhog*

Tinuhog nila ang lahat ng atin.
Pinagdamutan tayo
ng sariling hiningang inialay
natin sa mga lenteng bumubuhay
sa mga mata ng mamamayan.
Inagaw ang kakayahan
na kaluluwa ng kanilang kayamanan.

Tinuhog nila ang lahat ng atin.
Ang panganay kong magtatapos
na sana ngayong taon.
At ang bunso kong walang masusuot,
ngayong darating na pasko,
na bagong tisert at pantalon.
Tinuhog nila ang mga ngiti
sa pamilya kong naghuhumpakan
na ang mga pisngi.

Tinuhog nila ang lahat ng atin.
Walang itinira kundi dangal at prinsipyong
hindi nila kailanman maaangkin.
Tinuhog ang lakas na ilang taon
nating inihandog kahit kakabug-kabog
ang dibdib sa mga sinabakang sitwasyon
at mahalagang pagkakataon.
Wala silang itinira. Wala ni isa.

Tinuhog nila ang lahat ng atin.
Mayroon tayong dapat bawiin.
Hindi ito panghihingi 'pagka't
atin ang talagang atin.
Karapatan na hindi ipagpapaliban.
Kaya't heto ang kubol na alay
natin sa harap ng kanilang tarangkahan.
Mananatili ito.
Bumagyo man ng mga punglo
at magtawag ng mga maligno
ang ganid na kampon ng kapitalismo.


*Tulang alay sa ABS-CBN IJM Workers Union.
Kayo ang "tunay" na Patrol ng Pilipino.
Salamat sa liwanag niyo, at sa bisa ng dakilang Unyonismo.

Karapat-dapat

Tulagalag: Karapatan  ng KM64 Poetry Collective

Ano nga ba ang karapatan? Sa panahon natin, na ang dilaw ay tila atraksiyon at simbolo ng pagbabago, masasabi bang dilaw ang karapatan? Pwede namang pula or asul? At bakit mula't mula pa, silang mga utak-pulbura, ganid, at mapagsamantala ay walang alam na karapatan kundi ang kanila lamang?

At bakit nga ba puro ako tanong? Eto'ng tula na lamang na ito ang sasagot. Hirap ko ring ipaliwanang, napakahirap dahil kung tutuusin, ang karapatan ay walang tiyak na depenisyon, at ang pinakamalapit na kahulugan nito ay mailalapat din natin sa pagpapakahulugan ng kalayaan. Kalayaan. Karapatan. Sana uso pang igalang ito. Uso pang umiral. Manghilakbot sila kung magpapatuloy ang pagsasamantala sa mga ito.

Have a nice read. Malayang basahin ang tula. Karapatan niyo 'yan. Comment na lang kung 'di trip ang tula. Apir!

Ang Karapatan

ang karapatan
hindi nabibili sa mga palengke o tinitinging tila sitsirya
hindi ito nailalako, inilalako   iniyayabang o pinalilipad
tulad ng mga eroplanong papel hindi piso ang katumbas
ng karapatan o milyong bugkos na salaping kinupit
sa kaban ng bayan
wala sa mga iyan ang esensiya, tining, kislap ng karapatan
ang karapatan, tandaan mo, ay ang hininga sa loob ng baga
kaisipang malayang pumapailanlang
sumusuri, nagmamasid, nakikilahok, gumagalaw, pumipintig
ang karapatan ay katumbas ng kalayaan
na pinasisidhi, pinagyayabong ng pakikisangkot sa lipunan
kaya't sa sandaling lumatay sa balat ang halik ng mga tanikala
baga  ng sigarilyo, lusot ng punglo, kadyot, suntok, batok, hipo, pugot, sabunot
pilat, hiwa, pasa, maga, laslas, gasgas, himas, lamas, lamutak, tadyak
makaaasa ang mga tampalasan
hindi sila patutulugin ng mga kalampag ng nagmamartsang mga paa
na ihahatid sila sa kanilang huling hantungan

Pamatid

Hayaang lumangoy sa lusak
ang mga kangkong
pahintulutang umusbong sa tabi-tabi
ang mga talbos
pakapitin sa buhaghag na lupa
ang mga kamote
pasulputin sa naghambalang na tae
ang  mga kabute

silang araw-araw naming nginunguya
ninanamnam, nilalasap
bigyan sila ng pagkakataon
ang umano'y karaniwang latak
ng kalikasan at panahon
bigyan sana sila ng pagkakataon
sumilay sa kanilang kaganapan
pagka't sila ang sa ami'y nag-aahon
kaligtasan sa gutom
at kamatayan.

Sa Mga Pagkakataon Na Ang Taludtod Ay Parang Baling Gulugod

Sa mga pagkakataon
na ang taludtod
ay parang baling gulugod:
lantang parang gulay
na sinugod ng mga uod;
naluoy na bulaklak sa ibabaw ng puntod;
nabaklang tulad ng malambot na tuhod;
manggagawang ginupo ng matinding pagod
o gerilyerong hindi makasugod, napaluhod,
ay nadarama kong tila ako
tuod.

Na ang ubod ng kaluluwang pagod
ay hindi maibuod,
sa mga talinghagang ayaw magpatianod
at waring nalunod, napudpod.

Kailangan,
kailangan kong magsalsal ng isipan
hindi ang magdasal sa mga ulap at kalangitan.
Pigain, katasin ang pagal na katawan.
Tuklasin, namnamin ang pait ng lipunan
nang magluwal ng taludtod
ang kaluluwang pagod,
na tulad ng inunan ay marapat nang put'lan
upang sumibol ang sariling pusod
sa mga naghilahod, natuod na taludtod.

Laglag

Sa pusod ng kawalan
duon kung saan liblib
ang  mga talahib  amorseko
gumamela't bogambilya
nakatingin sa kalangitan
ang isang malungkot  payat na krus
na gawa sa bulok nang sanga
ng punong mangga
hinihintay ang pagdalaw
ng mga kakilala--nakaalaala:
ang pag-aalay ng kandila
ang paghahandog ng mga rosas
nguni't lumipas
ang mga siglo: wala
walang nakaalaala
sa payat na yaong krus
at sa mumunting garapon
na kinahimlaya't pinagsidlan
ng tinuldukang pintig at hininga.