Kay Yueyue At Sa Aleng Tumulong Sa Kaniya

kung napagkamalan kang basura

ng labingwalong taong abala

sa kani-kanilang buhay

may dahilan sila para manindigan

na wala silang ipanagpabaya

sibilisado ang magturing

na basura ang basura, tuldok

pero alam ng aleng binubuhay ng pagpag

at pala-palapag ng mga basura

ang kaibhan ng hininga at karton

hindi siya abala,

kaniya ang mundo

ng panis at galis, ng sulasok

barbarismo ang pangangalkal

ng ginto sa lungsod

may dahilan siya upang ituring kang tao

kayamanan sa siwang ng pagiging sibilisado

Yueyue, kilala ng mundo

ang ililigtas nito

hindi ka biktima,

ika'y mata

ng pagsasala.

Bigla*

Nabibigla ka sa bilis ng mga pangyayari,
Na umabot tayo sa sukdol ng mga damdamin:
Ang pisngi mo sa aking bisig
At ang labi ko sa iyong noo.
Nabibigla ka, Gyet, sa kabiglaan ng lahat.
Walang plano, walang pagtitiyak.
Nabigla rin ako, ngunit hindi ako nagtaka.
Kung tatanungin mo ako,
Matagal na kitang hinahanap
Sukat sa matutunan kong makilala
Ang mga letra sa pagitan ng dibdib at puso.
Oo, winasak tayo ng mga nakaraan.
Nagitla sa hain ng lumipas.
Ikaw, ilang paalam na ba ang dumaan sa iyong mata?
Ako, anong tangis ang hindi pa naiguguhit ng buhay?
Walang piging na ibibigay sa atin ang bukas
Bagamat alam ko, at alam mo, na itong sandaling ito
Na nakakuyom ang palad mo
Sa palad ko. At hinahaplos ko ang iyong buhok.
Habang sapo ko ang iyong batok,
Habang taimtim kang nakatitig sa aking balintataw,
Nakasisiguro ako sa baul ng aking pahayag:
“May matutungo tayo, Gyet. Hindi hahadlang ang
Paniniwala, ang nakaraan, ang bukas.”
Atin ang ngayon. Atin ang lahat mula ngayon, Gyet.
Biglaan man ang lahat, tiyak tayo sa destinasyon
Gaano man kalupit ang mga pagkakataon.

*kay G.

Hindi Sinasabi Ng Pag-ibig*

Na gutom siya, at butas na ang kaniyang sikmura.
Hindi siya kailanman magsasalita tungkol sa lungkot
O sa bagyong lumulukob sa kaniyang katawan.
Magdadalawangmilyong-isip siya bago magbigkas ng “Paalam.”
Hindi siya maguguluhan sa pagsasambit ng “Mahal kita.”
Tahimik lamang siya kung matatanaw ka, simpleng ngingiti
At hindi niya ipahahalatang sumasayaw na siya
Kung ikaw ay mag-uusal ng awit mong mga salita.
Madalas, kung gabi, iisipin niya ang iyong labi.
Paano nga ba niya maipapahayag na ika’y hinahanap
Ng kamaong naglalagi sa kaniyang baga?
Paano siya maglalakas-loob na tumitig sa iyo?
Paano siya maghahayag ng tula?
Hindi niya sasabihing masaya siya sa mga sandaling
Natatangi ang iyong larawan sa kaniyang isipan.
Mahihiya siyang hawakan ang iyong kamay,
Dungo siyang magpapakatanga, kahit itulak mo ang iyong
Sarili sa kaniyang katauhan
Ganyan siya. Mula't mula.
Pero, kung magsimula siyang magtakda
Na ikaw ang hele sa kaniyang mga gabi
At ang puwang sa inyong mga daliri ay tugma
Ng mga tulang kinakatha ng kaniyang kaluluwa.
Kung ganap nang nahulog ang kaniyang hininga
Sa iyong piling,
Hindi mauubusang batis ng pagmamahal
Ang sa kanya’y bubukal. Walang hanggang pagtitig,
Walang limitasyong haplos at halik. Isang
Natatanging pagtatangi, laan sa iyo
Ang handog ng kaniyang puso.
Ikaw nang bahala sa kaniyang daigdig,
Ikaw ang langit at lupa,
Mga araw at gabi, ang kulisap at alitaptap,
hangin at ulan.
Ikaw ang daigdig na kaniyang iikutan.
Hindi sinasabi ng kaniyang Pag-ibig ang
Katapusan ng kaniyang pagtatangi
Sa iyo pagkat iyo’y kamatayan ng kaniyang pagkatao.
Hayaan mong alagaan niya ang iyong daigdig
At mabubuhay siyang ikaw lamang ang pananalig.


*kay G.

Katuturan*

oo, kahit ang pinakamatatatag
na punongkahoy ay inaagawan
ng sanga, ng mga dahon.
batas ng kalikasan ang kumitil
at hindi ito mapipigil ng anuman
kahit ng dakilang larangan
ng agham at katalinuhan.

namamatay ang mga bayani
sa maraming dahilan.
maaring nadulas habang naglalakad
sa lansangan, nabagok.
maaaring habang umaawit,
isang punglo ang naligaw
sa kaniyang kaliwang mata, sabog
ang bungo. maaari ring habang lulan
ng dyip, isang kaskaserong drayber
ang nagtrip na lumanding sa pader,
at isa ang bayani sa tiyak na mapuputol
ang dakilang hininga.
hinding-hindi natin mapipigil ang kamatayan.
maaaring kitlin ng malaria ang bayani,
maaring sa cholera o sa isang epidemya.
maaring habang natutulog. maaaring
magtaksil ang puso. maaaring huminto
ang pulso.

tinatablan ng batas ng kalikasan
ang mga bayani
ngunit kaiba sa bayaning lantad ang panloob
wala silang kakaibang kapangyarihan.
payak ang lahat ng bagay ukol sa kanila.
kabisado ang mga huni ng ibon. alam
ang kaibhan ng langit sa mga umaga
at langit sa mga gabi. marunong magsaing
sa kawayan. matatag ang paa sa lakaran.
mahigpit ang hawak sa takyaran. marunong
gumapas ng talahib. sanay ang paa sa putikan.
gamay ang parang at kagubatan. payak
ang kanilang lakas. tao at tao lamang din sila.

sila ang sanga ng matatag na punongkahoy
na lumilikha ng hangin laan sa lahat ng humihingang
nilalang. tinatablan sila ng kamatayan at, oo,
nauubos din ang kanilang hininga
ngunit alam nila ang pinagsisilbihan
ng kanilang katuturan
sa sanlibutan.


*kay K.R.

Nuwebeonse

umaga, nang halikan ng American Airlines Flight 11
at American Airlines Flight 11
ang WTC sa New York

malagim, at sa tindi ng lagim ay umiyak
maging ang mga kulisap sa liblib ng Afghanistan

nag-aabang ang impiyernong ihahapag sa kanilang lupain
ihahapag ng kapita-pitagang propagandista ng
demokrasya, ang dakilang bayan
ng Estados Unidos ng Amerika, U.S.A

2, 996 ang hiningang pinutol ng sementong
bumubulusok, nakatudla sa kanilang dibdib
2, 996 ang hiningang sinaklot ng alikabok
at apoy at puwersang hatid ng nauupos na mga gusali

malagim, malagim at madilim

War on Terror, isang krusadang tutugis sa balbas
ni Bin Laden ang naging iglap na sagot ng dakilang bayan
ng Estados Unidos ng Amerika, U.S.A

malagim
madilim
sa Afghanistan
nang gumuhit sa langit ang missiles
at dumagundong ang martsa ng puwersang militar
ng dakilang bayan ng demokrasya at kagalingan

hindi kalkulado ang namatay, pinatay at namamatay
sa lupain ng buhangin at langis
libu-libo ang pagtatangis

kailan lamang natugis si Bin Laden
walang nakaalam, nakaaalam
sa bilang ng biktima
sa lupa ng buhangin at langis

at dakila pa rin
ang dakilang bayan
ang tagapamandila ng demokrasya
ang bayan ng Estados Unidos
Amerika.

Reb

may mali sa lima kung anim
ang bibig at isa ang gutom

may tama sa mata kung tangan
nito'y katumpakan at hindi kapusyawan

may bagsik sa bigkas kung tumbas
sa sumbat ay angat ng balikat

may talas sa salat kung kuta
ng utak ay rebolusyon sa sugat

may tapang sa pangat kung alay
nito'y paglulunsad-digma

sa hirap at pasakit
ng bayang ito ng aking pangarap.

Galak

isa-isang nahulog
ang mga bubog
sa iyong mata

natubog ang aking mundo
sa kinang ng iyong kaluluwa

nakahinang ako
mapalad
na ikaw
ang ginto
ng bawat kong
umaga.

Liwayway

inawitan natin ang gabi
oo, maging ang umaga
ay nagalak sa ating pananatili
binantayan natin ang pagsibol
ng mga hamog
malamig, ngunit hindi tayo
nanlamig

mapalad tayo pagkat kilala
natin ang gabi at umaga
mapalad tayo at kinalinga tayo
ng kanilang buwan
at araw

silang dalawa ay hindi dalawa
iisa sa pananatili
na walang umaga kung walang gabi
na walang gabi kung walang umaga

alam kong ganito tayo, naniniwala ako
na wala ang isa kung wala ang isa
na wala ako kung wala ka
wala na ako
kung mawala ka.

Huwag Kang Mawawala

huwag kang mawawala
kung ang kahulugan nito
ay ang paglayo
kung ito'y hudyat
na maglalaho
ang iyong mga titig
ang iyong mga ngiti
ang iyong mga daliring
nakakuyom sa aking mga kamay
ang iyong bisig na kumakapit
sa aking kaluluwa

kung ang kahulugan
ng iyong paglayo
ay kawalan
na hudyat ng katapusan:
huwag ka sanang mawawala

hindi ko maititindig ang ako
kawalan ng hangin ang bawat
pagmugto ng aking
mga matang hinalina
ng iyong puso

kung ang iyong paglayo
ay katapusan ng lahat
pananatilihin kita
hindi bilang akin lamang
ng aking sarili
pananatilihin kita
bilang bahagi ng mundo
na ginagalawan natin

ikaw at ako

huwag kang mawawala
hindi ka mawawala.

Gimmepayb sa Pinoy Weekly

ito ang link para mabasa ang "Gimmepayb"

Saklap

sukat nang haplusin mo ang mga gatla
sa aking palad, at itanikala sa iyong baywang
ang braso ko't katawan; itinakda mo
ang aking destinasyon.

manipis ang pagitan ng buhay at kamatayan,
malawak na patlang ang daan sa kaligayahan.

Pinaliligaya Ako Ng Mumunting Mga Bagay

pinaliligaya ako
ng maliliit, mumunting
mga bagay.
ang halik sa kamay,
ang hanging nagkulob
sa pagitan ng magkatipang
mga palad.
ang langgam na naligaw
sa kutsara
ng iyong sinisinta
habang
nag-uusap ang inyong
mga mata.
ang labing dinampian ng hamog.
ang dahon sa ilog na di
malubog.
ang tila balsang pusod
na inaaliw ng marahang alon
ng tiyan ng iyong sintang payapang
nahihimbing
ang kislap ng bubog
ng nabasag na salamin,
kumikirot sa isip
naghahatid ng patalim.
ang munting pasang dulot
ng kurot
ng iyong sintang
naglalambing.
ang tasa ng kapeng itinimpla
ng iyong sinta.
ang halik sa noo,
sinserong dumadakila
sa tapat na pagsuyo.
pinaliligaya ako ng mumunti,
maliliit na bagay.
mga payak na galak
nitong mumunti kong
                               buhay.