Kay Mary Jean Suela*

Hinihintay namin ang hatinggabi.

Pagmamantikain ang aming mga labi,

may galak kaming makikisalo sa hamog ng Disyembre.

Nguni't anong katotohanan

ang sumurot ka sa bawat sandaling

lalantakan namin ang letsiyon, kaldereta,

ispageti, minatamis, leche, sorbetes,

keso de bola at hamon?

Umuukit sa gunita ang mga sisiw na nagtutuka-tuka

sa ibabaw ng mumurahin mong kabaong.

Umaalulong sa kalangitan

ang pangangaral ng pari sa 'di kalayuang simbahan.

Misa de Gallo ang kaabalahan ng lahat.

Kasabay nito ang pagsasaboy ng Amihan

ng malansang halik: ang iyong dugong nagsambulat sa lansangan.

Ang bungong dinurog ng malaking tubo

na sinlamig't simbigat ng iyong kamatayan

at ng iyong miserableng daigdig

sa ilalim ng isang tulay.

Habang inaatupag namin

ang pagwawaksi ng mga lukot

sa mga bagong damit na susuotin kinabukasan

upang ipampasyal, pang-aginaldo,

ipangalandakang bago,

Nalulunod naman sa luha ang pisngi

ng iyong ina,

samantalang yakap nang mahigpit

ang inulila mong tsinelas

at matamang nakatanaw sa lilaing bestida

na siyang pamasko mo sana

nguni't ngayo'y kasiping ng nilamog mong

bangkay.

    At tulad ng inabot mong kapalaran,

    masinsing pumapatak mula sa kalangitan

    ang maliliit na bubog, mistulang luha ng iyong lungkot.

Tahimik na nakatanghod sa iyong maliit na kabaong

ang paslit mong kapatid

na wala nang makasasama sa mga susunod pang pangangaroling,

bukas at sa mga susunod pang bukas.

Ngayon, hinihintay namin ang pagpupunit

ng mga balot ng regalo.

Ang masayang pagbati ng "Maligayang Pasko!"

At ikinakahon naman, ikinukulong, sinasaklot kami

ng iyong mapait na kapalaran.

Ang katotohanan, ipinapaalaala

na magdiriwang kaming mantikain ang mga labi't

'di panawan ng ngiti,

samantalang ikaw, 

basag ang bungo, 

inulila ang kapatid na bunso,

pinagtangis ang nagmamahal na ina,

pinagtiim bagang ang galit na ama

sa isang simpleng katangahan

at kawalang-ingat ng pamahalaan

na umagaw sa masaya mo sanang Pasko.

Ikaw na pauwi lamang mula sa pangangaroling

nang agawan ng hininga.

Manhid ang mundo namin, 

para sa mga tulad mong maliit, Mary Jean.

*Alay kay Mary Jean, 11 taon gulang. Na inagawan ng hininga ng malaking tubo na bumagsak sa kanya, sa ulo, pauwi mula sa pangangaroling noong Disyembre 22, 2010. Isang inosenteng biktima ng katangahan/kawalang-ingat ng MWSS.