paumanhin, sa mga mumunting kamalian
na itinatambad ng nakaraan
--o mali yatang ituring na mumunti
ang nakaraang sumasakmal sa ating kasalukuyan.
sa mga sandaling nakatikom ang aking
bibig at walang maiusal maliban sa isang
mahinang musikang inaawit ng aking hininga.
habang magkatapat ang ating mga mukha--
ang labi mo sa labi ko, tungko ng ating mga ilong
ang mga noo, at lumalakad ang luha
sa aking pisngi, nakikita mo marahil
ang lambot ng kamao sa aking dibdib, paumanhin.
sa mga tanong na tinitugunan ng pananahimik,
ang kalam ng aking bulsa, sa kapayakan ng payak
kong tiwala sa lahat, paumanhin.
sa maraming pagkakataon ng pagkahuli,
sa mga sablay na kalabit ng aking dila,
sa pawis na nagtaktak sa aking kamiseta, paumanhin.
paumanhin--batid mo namang laging may puwang
ang kamalian kaya nga't may pambura ang lapis,
kaya nga't pinag-aaralan ang pagtitiis.
paumanhin, aking nag-iisang tinatangi,
paumanhin, naririto ako at hindi ka iiwan.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento