Alam ko namang gusto lamang
Takpan ng ulan ang iyong pag-iyak,
Habang magkasukob tayo sa maliit
Na payong, at ang posteng-ilaw
Na naghahasik ng kahel na liwanag--
Inilalarawan ang mukha ng mga butil-ulan,
Iginuguhit ang ating mga anino sa basang daan—
Ay tila mata ng pasakit
Na ayaw kang alisan ng titig.
Hayaan mo sanang tulad ng payong,
Sukuban kita ng aking mga bisig at ang luha
Sa umbok ng iyong pisngi
Ay palisin ng aking palad.
Tulad ngayong pinagsasanib tayo ng ulan,
Na di matigil tulad ng iyong mga luha.
Hayaan mong ilayo kita sa iyong paninimdim.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento