parang bangkay ng mga hudyong
ninakawan ng hininga sa Mittelbau-Dora
ang pagkakahilera ng mga pulubing
mahimbing na nangatutulog sa bangketa
ng Juan Luna at Padre Rada. mataman
kong sinisipat ang pagtaas-baba
ng kanilang mga tiyan; salamat at may
hangin pa sa kanilang mga baga. kumikislap
ang lumalawlaw na laway ng lalabimpituhing
binatang masarap na nananaginip;
napatadyak ang lilimahing paslit na punit
ang damit, sa katabing tumanday sa
kanyang pigi. plakda sa pagkakahiga
ang dalagang nakatirintas ang nanlalagkit
na buhok; yakap siya ng binatang
may bangas ang kilay. tinutudla sila
ng bagong gising na araw, maya-maya,
marahil ay isa-isa silang magbabangon.
maya-maya, marahil, habang naghihintay
ng magdaramot ng limos, marahil, masaya
akong kumakain sa isang Chinese Restaurant
sa Cubao na may matandang galit sa PDA;
nilusaw ng sweet and sour na ulam
ang empatyang ihahantad ko sana sa kanila.
marahil, maya-maya, masagasaan ang paslit
na sabit-baba sa ragasang mga dyip;
habang ako, lumalasap ng ever-thick
ice cream ng DQ sa Gateway. marahil,
maya-maya, nagbabasa ako ng Chicken Soup
for the Soul habang nagkakape sa Figaro at
di ko malalamang nagtatalik na sa sementeryo
ang binatang may bangas ang kilay at dalagang
malagkit ang buhok. marahil, marahil, marahil
ay, oo, ligaw ako sa sarili kong mundo.
hindi alam ang kaibhan ng empatya sa simpatya--
dahop at sunog tulad ng tutong sa kaldero.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento