pinatatapon na ni nanay ang tambak
ng mga yellow paper na kinakaibigan
na ng alikabok. quizzes, exams, essays
notes, dedication ng pagkabait-bait
kong mga estudyante, na hindi ko na
naisauli dahil tinatamad akong isauli.
pinatatapon niya dahil hindi daw magamit-
gamit ang baul na pinagtambakan ko
ng mga ito. okay, fine, 'nay, 'eto na po!
at wala na rin naman akong magagawa
dahil bukod sa alikabok ay tumatambay
na rin doon ang lamok. no choice, nagbukod
ako ng mapapakinabangan, na sa huli'y
wala naman pala. masarap palang balikan
ang mga naitala na. halimbawa, sabi ni
Ramon, dati kong estudyante, sa seatwork
na "Ipakilala si Jose Rizal sa isang pangungusap."
"Pinahirapan ang isang tulad ko." nagtaka ako
sa sagot niya pero di ko na sya kinompronta.
malaya sila sa kanilang sasabihin. ako na lamang
ang nag-isip, bakit siya pinahirapan ni Rizal?
at habang isinasalansan ko ang huling dahon
ng yellow paper sa tambak ng mga itatapon,
naniwala ako kay Ramon, na oo, pinahihirapan
ni Rizal, di lang si Rizal, nilang itinambak sa memorya,
silang lumalagi sa alaala, ang mga tulad niya--at ako.
namatay si Ramon sa aksidente, isang taon
matapos ang huli naming klase. sumaksak sa
kanyang dibdib ang nakausling bakal sa di
matapos-tapos na road-project ng DPWH
matapos gumewang ang motor at lumipad sa ere
dahil sa madulas na kalye, isang gabi.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento