Tahimik ang anino mo.
Sa malayo, ikinukumot ng kahel na araw
Ang takipsilim.
Takipsilim ang anino mong nakarugtong
Sa iyong
Talampakan:
Mahaba, tatlong ulit ng iyong taas—singtaas
Ng isang palapag na kawalan,
Nakahiga sa malamig na semento
Sa eskinitang nakagawian mong lambungan
Ng kalungkutan.
Tatlong ulit ng iyong taas—
At di mo pa rin maabot ang iyong hinihiling.
Ang anino mo;
Natutulog na ang araw nang sumanib sa iyo.
kay Yaye
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento