at nang gumiling sa ating sintido
ang talab ng pulang kabayo
iniwasan nating ungkatin ang politika
ngunit nanunuot sa ugat ang pinagmulan
politika ang nagluwal sa ating hininga
nang iusal mong kasalanan ng maralita
ang kalagayang sa kanila'y nagsadlak
hindi na ako umimik
oo, itinutulak ng mga pagbabago
at ng mga segundo, oras at pag-ibig
ang lahat nang iniigkas ng ating kamao
paurong mong nilango
ang sarili
inililikas ng pagkakatanto
ang sarili
inilulublob sa isinaing na kalagayan
ng sariling pang-unawa at sipat
kailangan nating bumatay sa tatsulok
ng tunggalian
batid mong umiiral ang bawat organo
sa tibok ng ulo
bago damdamin
diyalektika
ngunit nilamon mo
ang sariling
karimlan
at kinain ka ng kawalan
wala nang makapagliligtas
sa iyong panambitan
babagsak tayo sa ating
mga sarili
ngunit bumagsak ka sa kahungkagan
at lilinlangin ang pitlag ng loob
huwag na tayong magtalo
tumaob na ang bangkang dati mong kaulayaw
manalig ka na lamng sa iyong balintataw
sa diyus-diyosang mong kariktan
huwag mo lamang sumbatan
ang idinikdik ng kawalang-
pagpipilian
ang umiiral na reyalidad
ng tunggalian.
*kay J.D.P.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento