Kasama

     Walang katiyakan
dito sa masukal na kabundukan
buhay nating tumitibok sa kaluskos ng dilim.
     Walang katiyakan
maging pag-ibig,
na saksi
maski mga talahib, kulisap at kuliglig.
     Walang katiyakan
mga umaga at gabing
tumutulay sa pagitan
ng putok at awitan.
     Walang katiyakan
kung malulunasan
ng iyong pagsuyo
katawan kong winakwak ng mga punglo
o ang naghahabol kong pintig at hininga.


Marahil,


     Hanggang mariing yakap
na lamang, magagawa ng iyong mga bisig
sa aking naghihingalong katawan.
     Hanggang nagpapaunawang haplos
na lamang
sa naglugay kong buhok,
maihahandog
ng kalyado mong palad.
     Hanggang bahaw na palahaw
na lamang ang iyong luksang
pangungulila.


Pagpapatuloy ng digma, tanging magdurugtong sa mapipigtal nating pagsinta.


Mahal na Kasama,
     maglalaho ang aking katawan,
     nguni't hindi ang aking diwang nakatundos
     sa mga kubo't sakahan
     at sa mga ngiting inaaabot ng sambayanan.


Tandaan mo,
magkakasama pa rin kata;
Ganap na paglaya ang ating pagsinta.