Matatawa ka kung ilalahad ko pa ang mga nangyari.
Wala nang dapat pang alalahanin, nailibing na sa kahapon
Ang gusto mong alamin. Kahiya-hiya. Walang duda.
Naramdaman mo na marahil ang manakawan ng ulirat,
Taksil na kukunin sa iyo nang di namamalayan. Kahanga-
Hangang milagro ng babasaging baso, talagang magaling
Manghalina ang pait at tsiko. Ay! Kaypalad ko. Oo!
At kung nais mong alamin, sasabihin ko sa iyong sa bangketa
Ako nain-in. Ang gabi, walang iniwang bakas; inabutan
Ng umaga, sa bangketang ilan taon ko ring nilandas.
Nagmimilagro rin talaga ang mundo, kung hindi, maniniwala
Ka ba, na maaring naglalamay ang aking pamilya, ngayon,
Pagkat pisak nang aking bungo dahil sa sagasa ng gulong.
O marahil, baldado akong nahihimlay sa malamig na banig
Ng ospital. O mas nakahihindik, napagtripan ako ng mabangis
Na lungsod, ginutay-gutay ang yayat kong katawan at isinakay
Sa dibdib ng ilog. Ilang araw pa bago ako matatagpuan.
Wala, wala nang dapat pang alalahanin, nailibing na sa kahapon
Ang gusto mong alamin. Wala naman akong dapat pang isalaysay.
Wala namang saysay ang ilalantad ng aking dila. Hindi ito kuwento
ng bayaning iniligtas ng mundo. Pahayag ito ng isang gago,
na niyabangan ang sarili at magsisisi sa dulo.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento