paumanhin, kung hindi ka niya maalayan ng tula
ngayong nag-aagaw ang buhay ng dilim
at umaga. paumanhin, pagkat natutuod na
naman ang taludturan ng abang ginoo
na di patulugin ng mga larawan mong
nakapagkit sa dingding ng kaniyang isipan.
paumahin, ngunit wala siyang tinig na maiusal
kundi himig lamang ng kaniyang pagmamahal
at pagtatangi sa mga alaalang nilikha
at lilikhain pa lamang ng inyong mga puso.
paumanhin, kung ang nais niya'y bumuo
ng matatayog na bukas ukol sa inyong pagsinta.
paumanhin, at nais niyang pumitas ng bulaklak,
ng petalya na iaalay niya sa iyong mga palad.
paumanhin, sa maliligoy na mga salita, sa malalabay
na pagpapaunawa na ito siya at handang manatili
sa haba ng panahon at tagal ng mga sandali.
paumanhin, pagkat ang lahat ng bagay ukol sa
paghinga ay nilagom niya sa iisang musa.
paumanhin, ikaw ang musang kaniyang itinakda.
paumanhin, pagkat tiyak ang lahat sang-ayon
sa kaniyang kumpas. paumanhin, ikaw ang ngayon
at bukas ng kaniyang kaganapan.
paumanhin nang buong katapatan, hindi ka maalayan
ng isang taludturang sintimyas ng kundiman.
pagkat ngayong naglalaro ang dilim at umaga
walang tulang makatutumbas sa iyong pagsuyo
lalo pa't binanggit mong "mahal kita nang buong puso
at pagkatao!"
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento