Kaligayahan

Maaga pa at napakadilim sa labas.
Malapit ako sa bintana, nagkakape
at ang lagi't laging mga bagay,
uma-umaga, na iniisip, naglalaho.

Nang makita ko, isang batang lalaki
at ang kaniyang kaibigan, naglalakad sa daan
upang maghatid ng mga diyaryo.

Nakasumbrero sila't panlamig, at ang isa,
may kustal sa kaniyang balikat.
Napakasaya nila
bagama't di sila nag-uusap, itong mga bata.

Kung magagawa nila, iniiisip kong
hahagkan nila ang bawat isa.
Napakaaga pa,
at ito ang kanilang ginagawa.

Marahan silang maghatid.
Papasikat na ang araw
bagamat nakabitin pa rin ang buwan sa ibabaw
ng ilog.

Napakagandang pagmasdan
ng ganitong sandali
di makapapasok ang hangarin, pag-ibig
maging kamatayan.

Kaligayahan. Dumarating ito
nang biglaan. At pumaparoon, oo,
sa anumang umagang pag-uusapan ito.

(halaw sa Happiness ni Raymond Carver)