namamagitan sa atin ang lupa
at dagat. maging mga bundok
at ulan, ngunit hindi ang araw
o ang buwan. kung bakit
kailangan nating humantong
sa ganitong hantungan, na
parang punong nilalagasan
ng dahon ang ating nakaraan
kahit hindi taglagas, kung bakit
kinakatas ng milya-milyang
pagitan ang mga damdamin, kung
bakit naglalaho ang mga kislap
ng mga bituin at ang mga ambisyon
at hangarin ay parang barikadang
hindi tayo bibigyan ng pagkakataon
na maintindihan ang isa't isa
kung bakit humahantong sa kawalan
ang mga paglalakbay, at hindi
nagtutugma ang payak na kagustuhan
sa magarbong hain ng kinabukasan
may sugat na umuusbong sa ilalim
ng balat, hindi nailalantad ng liwanag
hindi nailalantad ng mga salita at tula
kung dito humahantong ang kabuluhan
hayaang manatili ang pananatili
kahit kastilyong likha sa hangin ang hangarin
kung bakit ganito ang hantungan
ng mga hantungan, tiyak na di natin
alam, maliban sa wala na nga tayong
pagitan, wala nang namamagitan
dahil inalisan na tayo ng karapatan
ng ating di na magtutugmang kagustuhan.
(kay R.T. at R.C.)
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento