Alam na alam mo kung paano itarak
Ang punyal sa aking dibdib
Nang walang alinlangan
Parang isang nakagawiang ritwal
Tiyak ang lahat ng mga hakbangin
Mulang simula at wakas
Alam na alam mo kung paano lumikha
Ng apoy sa iyong palad
Na mala-bola mong ipapasa
Sa inosente kong mga kamay
Naglalagablab! Nagngangalit!
Ay! Laman ng aking mga salita
Ikaw na katiyakan ng aking kawalan
Kawalan kong walang katiyakan
Na nilalaro ng iyong panagimpan
Kung alam mo na ang dulo
Ng mga landas
Maari bang sabay tayong magtungo
Maligaw may sabay tayong maghanap
Ng mga landas
Pauwi sa ating mga sarili
Ulit –ulitin mong itarak ang punyal
Pagkat manhid akong sumasampalataya
Sa mapanganib mong kariktan
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento