Pinipigil natin ang nagbabagang alipato
Sa loob ng ating mga puson
Habang nakalusong tayo sa katahimikan
Ng katanghaliang tumatawid pa-dapithapon,
Inuusig natin ang bulong ng mundo
Pagkat hindi marapat magliyab ang mga alipato
Kaya nga’t ipagkakait ko muna ang aking halik
Batid mo bang nagmamanman ang mga diyos?
Batid nilang may titis ng apoy na maaring
Magpingkian, sa silid na itong kanilang itinindig
Kaya nga’t ipagkakait ko muna ang aking pag-ibig
At ipagkait mo rin, panandali, ang iyo
May tagpo ang mga alipato, ngunit hindi rito—
Itong silid na walang pinto.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento