humalik ang mga palad sa tainga
nang gumuhit ang ugat ng kidlat
sa kalangitan,
sumunod ang lagunlong ng kulog:
mga paang napatalon at nagtampo
ang tubig sa dinidilaang semento
--kumislot, nanginig, kumandirit...
nakatitig ang posteng-ilaw sa butil
ng ulan: milyong mga tuldok sa
dilim ng gabi,
walang anino ng ulap ang karimlan
ng langit, maliban sa galit na ihip
ng hangin sa bawat nitong sumpungan...
kinakain ng rayuma ang tuhod
ng matandang walang payong bagkus
ay kartong nilulusaw ng ulan,
maliliit na hakbang patungo sa kawalan,
kamatayan ang himbing niyang pahinga
sa tapat ng silong
ng abadonadong kalungkutan, pag-iisa.
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento