Sabado, Setyembre 22, 2012

Tula Para Sa Mga Taong Kauna-unawang Masyadong Abala Upang Magbasa Ng Tula

Kalma lang. Hindi ito magtatagal.
Magkagayunman, o kung ang mga linya’y
ikaaantok mo o iinipin ka,
sige at matulog ka, buksan
mo ang telebisyon, maglaro ng baraha.
Ang tulang ito’y nalikha upang mapagtiisan
ang mga iyan. Ang damdamin nito’y
hindi makasasakit. Umiiral iyon
kunsaan man sa makata,
at oo, ako’y malayo.
Pitasin mo ito anumang oras. Umpisahan
sa kalagitnaan kung iyong gusto.
Malalapitan mo ito tulad ng melodrama,
at makapag-aalok ng dahas
kung dahas ang iyong kailangan. Tingnan mo,
may lalaki sa bangketa;
kung paanong mangatal ang kaniyang hita’y
aakalain mong hindi na siya magiging katulad ng dati.
Tula mo ito
at alam kong abala ka sa opisina
o ang mga bata ang huli mong nasasaisip.
Maaaring hindutan ang lagi mong hanap.
Kunsabagay, nakahilata sila,
nakabalumbon sa higaan
tulad ng mga amerkanang di-nakabutones sa mga salu-salo,
naghihintay sa mga lasing na kamay upang tanganin sila.
Tingin ko’y ayaw mo na akong magpatuloy;
lahat ay may inaasahan, ngunit ito’y
tula para sa buong pamilya.
Ngayon, tumatagas
ang San Miguel Pilsen sa talon,
sumisitsit ang mga tawas sa loob ng kili-kili
ng mga taong katulad mo,
at ang dalawang magkaulayaw ay nagbibihis na ngayon,
nagpapahimakas sa isa’t isa.
Hindi ko alam kung anong musika
ang kalalabasan ng tulang ito, bagama’t malinaw
na kailangan nito. Sapagka’t maliwanag
na hindi na nila muling makikita ang isa’t isa
at kailangan natin ng musika para rito
dahil walang musika nang iwanan ka niyang
nag-iisa sa sulok.
Nakikita mo, ninanais kong maging mas maganda
ang tulang ito kaysa sa buhay. Gusto kong tingnan mo ito
kapag nagpaliku-liko ang ligalig sa iyong sikmura
at ang huling pampakalma’y wala nang talab
Narito lang ako ‘pag kailangan mo ako
tulad ng himig sa loob ng kabibe.
Iyan ang sinasabi sa iyo ng tula ngayon.
Ngunit huwag kang magbibigay ng anuman sa tulang ito.
Wala itong masyadong inaasahan. Wala itong sasabihin pa
bukod sa maipapaliwanag ng pakikinig.
Basta’t itago mo na lamang ito sa iyong pitaka
o sa iyong bahay. At kung di ka pa nakatutulog
sa ngayon, o naiinip lampas sa kahulugan ng pagkainip,
gusto kang patawanin ng tula. Tawanan mo
ang iyong sarili, tawanan mo ang tulang ito, ang lahat ng tula.
Tara:

Magaling. Sa ngayon, ito ang magagawa ng tula.

Isipin mong isa kang uod.
Mayroon kang kakila-kilabot na kislot at, pagdaka,
ika’y naging pagkarikit-rikit habang ika’y nabubuhay.


(malayang salin/halaw ng tulang Poem For People That Are Understandably Too Busy To Read Poetry ni Stephen Dunn )

Walang komento:

Mag-post ng isang Komento