Mirasol

“The meaning of life is that it stops.” 

– Franz Kafka

gaano man katingkad ang araw na nagpapahiwatig
ng galak, ng sidhi, ng tuwa, ng pananalig--humihinto
ang mga paa sa paglalakad; tulad ng mirasol na nakatitig
dito, niluluoy ng pagbabakasakali, ng pagtatangka,
ng hikayat ng pag-asang lagi't laging may bukas, na,
oo, lagi't lagi nga ngunit hindi ito nakalaan para sa lahat

maaring bukas, ang tingkad ng araw ay nilamon ng kimpal
ng makutim na ulap o maging ang ulap ay nilamon
ng mga gusaling nagmamayabang, kaya nga't namumutla
ang mga mirasol: nangangamatay, kinikitlan ng hininga
at ng katuturan para magpangiti sa labi ng mga naliligaw
gaano man kadalisay ang lahat ng bagay, gaano man

kasama ang paligid, gaano man pagsamantalahan ng
mga kamaong mapanglitis ang lahat-lahat, lagi at laging
pumapanaw ang silbi ng paghinga at paglalakad:
naglalaho ang kahulugan ng ligaya, naglalaho ang kahulugan
ng kalungkutan: tulad ng araw, ng mirasol, ng mga gusali
ang kahuluga'y ipinauunawa sa iisang tuldok, tayong lahat.